bağlanmayacaksın...

Can Yücel'i oldum olası çok sevmişimdir zaten, bugün birazda makale yazmamın verdiği yazmama istediğinden dolayı tembellik yapıp ctrl+c & ctrl+v yaparak bir yazı yapıştırayım dedim.
Bir şeylere sürekli bağlanma ihtiyacı yaşayan bir insan olduğumdan bu yazıyı çıkarttırıp panoma asmayı bile düşünüyorum. Yengeç insanı olmak zor azizim, sürekli bir kaçış noktası kendine güvenlikte hissedebileceğin biri/bir yer/ bir şey aramaya çalışmak ve hayal kırıklıkları yaşamak bu yolda...
Ama sanırım yavaş yavaş bu huyumdan sıkılmaya başladım ve belki de bu şiir o "bardağı taşıran son damla" oldu. İnsan her gün yenileyebilmeli kendini, nasıl başka başka insanların yanında başka başka insanlar olabiliyorsak kendimizi de kandırabiliriz pekala, belki kendimizde inanmaya başlayabiliriz bu telkinlere bir süre sonra
neyse daha fazla uzatmadan yazıyı koyuyorum, keyifli okumalar...

"Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin o'nu sevdiğinden...
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya ya da pembeye
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak... "

Can Yücel