Yeterince bilinçlenene kadar, neden yaşıtlarım bir dil konuşurken benim iki dili akıcı bir şekilde konuşmam bana garip gelmiyordu. Çoğu zaman annemin Alman olduğunu belirtme ihtiyacı bile hissetmiyordum normal geliyordu çünkü =) Ama bu durum ilkokula başladıktan sonra tamamen değişti. Hatta öyle bir hal aldı ki bu farklılığım beni rahatsız etmeye başladı. Manavgat gibi taşra bir memlekette yaşamamın bunda katkısı tabiki büyük değişik olmak hem kıskanılıyor hemde istenmiyordu. Şu anımı hiç unutmam, 3. ya da 4. sınıftaydım, ünite ünite dergiler gelirdi onlar üzerinden işlerdik dersleri. Bunların türkçe, tarih, matematik gibi bölümleri vardı. Tabi canım Türkiyem'in ilkokul çocuklarının beynini yıkayan milliyetçi tarih anlayışı bu dergilere de gayet güzel yansıtılmıştı, biz Türkler ki Orta Asya'dan gücümüze güç katarak önümüze milyonları katıp hiçbir millete boyun eğmemişizdir, ama diğerleri yok mu diğerleri, tu kaka onlar, bizim kendimizden başka dostumuz yok bu böyle biline ha bi de her Türk asker doğar vs vs vs... (milli güvenlik dersine hiç girmek istemiyorum, neyseki kırmızı kitaptaki, iç ve dış tehdit unsurları konusunda düzenlemeye gidiliyor ki bu da büyük bir adımdır kanımca) Bu bana öyle garip gelmiştir ki, eskiden tümden gelim yöntemiyle fişlerden okuma yazmayı öğrenirdik, "Ben Türk'üm" cümlesini okuyup yazmamızı istemişti hocamız, bende parmak kaldırıp "Ama öğretmenim ben Türk değilim ki..." deme cüretinde bile bulunmuşum, neyseki ilkokul hocam (buradan sevgiyle anıyorum kendisini Mustafa Hocam) pamuk gibi bir adamdı ve "tabi kızım istemezsen/değilsen yazma" demiştir.(bu anekdotu yıllar sonra bana onu ziyarete gittiğimde kendisi anlatmıştır)Neyse dergi konusuna dönersem, Tarih kısmında şöyle bir ifade geçiyordu, "Osmanlı İmparatorluğu, 1. Dünya Savaşı'nda Almanlarla işbirliği yapmıştır anlaşmalar çerçevesinde ama onlar savaş sonunda yenildileri için biz de yenik sayılmışızdır." işte bunu okuduktan sonra (diğer milliyetçi söylemleri belirtmeme gerek yok sanırım) sınıftan bir kaç arkadaşım(!) hep sizin yüzünüzden oldu diye üstüme geldiler, eve kadar ağlamadım. Eve geldiğimde ise dergiyi anne-babamın suratına fırlatarak odama gidip ağlamıştım. Sonra gelip beni yatıştırmaya çalışmışlardı, o yaştaki çocukların bu farklılığı anlamadıklarını bunu takmamam gerektiğini ve gelecekte kendimi şanslı hissedeceğimi belirtmişlerdi. O zaman buna inanmasamda şimdi kesinlikle bu görüşteyim, tamam belki politikaya atılmak istesem bu önümde bir bariyer (objektif olamayacağım düşünülebilir- ablamın başına geldi İsviçre'nin en iyi üniv. St. Gallen'deki bölümünü sırf bu yüzden Business & Economics olarak değiştirdi)ama onun dışında özellikle çift pasaportlu olmam büyük avantaj sağlıyor bana (aslında AKEPE şükürler olsun ki Libya, Suriye gibi ülkelerle vize işini kaldırdı da bu konuda endişelenmeme gerek kalmadı =P )
ne bileyim iki kültürle yetişiyorsun resmen, o kadar çok farklılık hissediyorum ki, bir de baba tarafımın Adana'dan olduğu düşünülürse.
Annem sağlam bir Alman disiplini verdi onu da belirteyim, sınıf arkadaşlarım geç saatlere kadar ayakta kalabilirken bu benim için asla ama asla geçerli değil 9 oldu mu yatağa girmem gerekiyordu (+yarım saat kitap okumam için izin sonra ışığın sönmesi gerekirdi) neyseki lise yıllarımda bu saat 9.30 + yarım saat kitap okumaya döndü =) sonra şimdiki ders konusunda çalışkanlığımı (ya da beni kızdırmak isteyenlerin tabiriyle 'inekliğim', [ki asla kabullenmem sosyal kelebekliğim gözönüne alınırsa haklıyımda] ;] ) anneme borçluyum. Okumayı çoğu sınıf arkadaşımdan geç öğrendim. 1. sınıfın şubat tatilinde annemin saatlerce okutma çalışmaları sonucunda başarıya ulaştık =)
Tabi bir de melez olduğumu söylediğimde karşılaştığım klişe sorular(yorumlar var kiii;
-annenin adı neee??
- Conni
- A bildiğimiz koni gibi yani hihi, nasıl yazılıyor ki hehe
- :@
...
-hiç domuz eti yedin mii?!
...
-almanca konuşsanaaa,
-ne diim şimdi durduk yere?
-ya de işte bişiler amma nazlısın yoksa bilmiyor musaaaann?
-pff...('.')
-benim adım nasıl okunuyorrrr Almancadaaa?? =)
vs vs vs
Sonra tabiki hangi dinden olduğum büyük bir meseleydi, önceden Müslümandım, annem kesinlikle beni Katolikliğe yöneltmeye çalışmadı (sadece kiliselere gittik bir kaç kez ve bir dua öğretti) babamın da Müslümanlıkla bayram namazları dışında hep alakası yoktu. Bende kitapsız oldum sonunda zaten (düzgün tabiriyle Deist) =)
Almanya'ya gittiğimde dayımın kızlarıyla Türk arkadaşlarımla oynadığım gibi oynamaya çalıştığımda direk ağlayıp dayımın yanına kaçarlardı, sanırım dokunmanın şiddetini ayarlayamıyordum Türk arkadaşlarım gayet karşılık veriyordu aynı şiddetle ama =)
zaman geçtikçe melez olmam çoğu insan tarafından "vay anasınıı... demek melezsin, istediğin yere gidiyorsundur o zaman Alman pasaportunla,ne güzell!!! İngilizceyi öğrenirkende zorlanmamışsındır sen şimdiii.. of ya çok şanslısın" tepkileri almaya başladım ve ben de bu farklılığımda gurur duymaya başladım.
Bu durum seçtiğim bölümü bile etkiledi bence, kendimi hep çeşitli milletler arasında diyalog sağlamaya çalışan bir insan olarak hayal ettim. Tabi hayalim zaman geçtikçe biraz daha somutlaştı ve STK'lar yoluyla gerçekleştirmek mantıklı gelmeye başladı.
Son olarak çok sevdiğim ve bu konuyla da alakalı olduğuna inandığım şarkının sözlerini paylaşacağım;
Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world
You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one
Hadi kalın sağlıcakla, kucaklarım hepinizi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder