19 Nisan 2010 Pazartesi

Talking to a total stranger about your whole life...


Resmen bunu yaşadım bugün! Demekki dövme yaptıranla dövme yapan arasında böyle bir bağ kuruluyor cidden. Ya da ben çok acı çektim çeneme yansıdı bu da bir ihtimal tabi ;] uzuuuun upuzun bir ist-izm yolculuğundan sonra sabah 8’e doğru güzel ilimiz İzmir’e vardık sonunda, yolda uyuyamadım, Kabadayı filmini disko kralını izledim face’e girdim haber okudum müzik dinledim geçti bir şekilde zaman. Tabi koca bacaklarım sığmadığı için bir türlü baya zorluk yaşadım, açma germe hareketlerine yeni tarzlar getirdim, 1 m karelik bir yerde yapılabilecek konusunda uzmanlık dalında tek adaydım =]Bornova’ya gittik 2.5 saatin ardından Selin Abla(?) geldi ev arkadaşıyla beraber arabayla, aldılar bizi evlerine gittik ki benim bayıldığım ev tipiydi kendisi i.e. kocaman salon ve bu salonun bir duvarının yalnızca camdan oluşması ve süper bir manzarası olması ;] ki öyleydi Alsancak’a bakıyordu baya hoşuma gitti. Selin (abla değilmiş 23 yaşındaymış ^^ ) sonradan aslında benim dövmemi pek beğenmediğini ama sonradan kanının ısındığını ve severek yapacağını da söyledi =] inanılmaz sıcak tatlı bir insandı kendisi hemen ısındım ve başladım konuşmaya, ilk dövmem olduğu için (böyle bir tabir var bir dövmeyle kimse yetinemiyormuş mutlaka gerisi gelirmiş ki bende kendimi acaba başka ne yaptırsam diye düşünürken yakaladım =] ) yumuşak davranacağını ayrıntılarıyla uğraşacağını söyledi ve dediğini de yaptı, ilk başta biraz acısada Alican’ın anlattığı kadar korkunç olmadığını görmek beni rahatlattı. Zaten bir süre sonra deri uyuşuyor iyice ve pek bir şey hissetmiyorsun, ki benim kapanmak bilmeyen çenem eklenince olaya bazen Selin’İn gülmesinin bitmesini beklemek durumunda kaldık, baya şebektim anlaşılan huyum kurusun =P annem babamın tanışmasından tutun da adımın neden Oya ve Oye olduğunu son 5 6 senede yaşadığım fırtınalı hayatı hepsini ama hepsini 2 saat 15 dakikada özetledim desem yalan olmaz ama resmen terapi oldu benim için, şuan hem 1 saat içinde evime doğru havalanacak olan uçakta olacağım gerçeği de tabi önemli bir faktör ama bugün resmen yarım dönemin yorgunluğunu attım (Cuma gece 4te içmiş bir şekilde 6 saat uyuyup baş ağrısıyla kalkmam, otobüs yolculuğunda hiç uyumamam hesaba katılmazsa) yüzümde öyle anlamsız bir gülümseme var (^^) heyecanlıyım 7 şubattan beri görmedim annişimi, özledim valla. Tabi babamı da perşembeden itibaren göreceğim onu da özledim baya, beni mutfağa sokup başımda bekleyecek tarifler vermem için, kendisinin en sevdiği aktivite olduğu ve çok sevdiği bir insan tarafından yapılacağı için ;] Golden Resort olma yolunda emin adımlarla ilerliyoruz 3. Dişi köpeğimizde doğurmuş 10 adet gidince hepsini tek tek kucağıma alıp seveceğim, ve tabi Lady Eisbear ve BABY’MMMMM çok özledim, muhtemelen annesini unutmuştur ama hatırlatmasını bilirim elbet ;]

Neyse uçağıma binmem gerek, bilmediğim memlekette kalmak istemiyorum ;]

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder